اثر مخمر ساکارومایسس سرویسیه روی تولید و ترکیبات شیر گاو هلشتاین

به منظور تعیین اثر استفاده از سطوح مختلف مخمر ساکارومایسس سرویسیه (sc47) در تغذیه گاوهای شیرده و تولید آنها، آزمایشی با بکاربردن طرح چرخشی متوازن با دوازده راس گاو (در مرحله اول شیردهی)، چهار جیره (یک الی چهار)، سه دوره (هر دوره 28 روز)، سه بلوک و چهار رأس گاو در هر بلوک انجام شد. اجزای اصلی جیره پایه شامل یونجه خشک (65/23 درصد)، ذرت سیلوشده (2/17 درصد) و مواد متراکم (15/59 درصد) براساس ماده خشک بود.به جیره های آزمایشی یک الی چهار به ترتیب سطوح صفر، 3، 6 و 12 گرم مخمر ساکارومایسس سرویسیه در روز اضافه شد. جیره ها به صورت کاملاّ مخلوط مصرف شد، ولی مخمر بصورت افشان بر روی غذای وعدة بعد از ظهر خوراک پاشیده می شد. گاوها بصورت انفرادی و تا حد اشتها تغذیه و روزانه سه دفعه دوشیده می شدند. تولیدشیر در هر بار دوشش رکوردگیری و نمونه گیری از شیر هفته ای دو بار جهت تعیین ترکیبات آن صورت می گرفت. در پایان هر دوره آزمایشی نمونه گیری خون جهت تعیین متابولیتهای آن و نیز نمونه گیری از مایع شکمبه برای تعیین ph شکمبه گاوها انجام می شد. در این آزمایش میزان مادةخشک مصرفی، تغییرات وزن بدن و تولید شیر خام تحت تأثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت ولی درصد چربی، درصد موادجامد بدون چربی و درصد کل موادجامد شیر با مصرف مخمر افزایش پیدا کرد(05/0p ). میانگین ph مایع شکمبه برای تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری نیز با هم نداشت. همچنین غلظت گلوکز، کلسیم، فسفر، سدیم، کلسترول، تری گلیسریدها، نیتروژن اوره ای و کل پروتئین پلاسمای خون گاوهایی که جیره های متفاوت دریافت کردند اختلافی نداشت. ولی نیتروژن اوره ای پلاسمای خون گاوهایی که مخمر مصرف کرده بودند افزایش غیر معنی دار داشت(05/0p> ) همچنین غلظت پتاسیم (05/0p< ) ومنیزیم (05/0p